Hoge bomen vangen veel wind

Vanmorgen zijn we na een stevig ontbijt vertrokken richting Sequoia National Park, ongeveer 3 uur rijden vanaf het hotel. Met een stevig ontbijt bedoelen we ook echt stevig trouwens: voor Judith English breakfast met sausages, scrambled egg, toast en bacon en wafels voor Rogier. We konden er wel weer even tegenaan dachten we zo. 
De eerste campground (Lodgepole campground) in Sequoia was helaas vol, dus zijn we doorgereden naar de volgende: Dorst Creek. Hier bleek een schitterend plekje aan de rand van de campground voor ons beschikbaar te zijn. Vanaf dit plekje kijken we zo het bos in, prachtig! We hebben net de zon achter de bomen zien verdwijnen, dus het is hier nu lekker koel. Al moeten we zeggen, dat de temperatuur hier heerlijk is gezien dit te vergelijken is met een zomers temperatuurtje in Nederland: 70-80 F (24-30 graden dus). De camping waar we nu zitten ligt wat verder van het Giant Forest af, maar daar is niks aan te doen. We vinden een slaapplek minstens zo belangrijk als het park zelf ;-). Op deze camping hebben we voor het eerst te maken met bearboxes. Dit zijn boxen waar je alles aan etenswaar in moet stoppen om te voorkomen dat de beren het opeten (of je auto ervoor openbreken...). Het lijkt er overigens niet op dat de beren hun neus gebruiken om je eten te vinden, al is de geur uiteraard wel hetgene wat ze kan lokken, maar de boxen zijn met name bedoeld zodat ze niet kunnen ZIEN waar de geur vandaan komt. Daarom moet je het dus niet in de auto laten liggen. Ook is dit de eerste camping waar we te maken hebben met een walk-in plekje: de auto staat 20 meten verderop, dus je moet lekker met je spullen sjouwen. Op zich niet heel erg en goed te overzien die 20 meter, maar niet als je bedenkt dat we net 2x 14 liter water hadden gehaald wat dus ook UIT de auto moest.......Lang leve de Hollandse temperaturen!

Ondanks dat we aan het randje van het park zitten, zijn we absoluut niet alleen. Links van ons zit een groep met een hele berg met kinderen die geen moeite doen om zachtjes te praten. Rechts van ons zijn zojuist een paar kleuters van 30-40 jaar komen zitten. Dus genoeg aanspraak en herrie alom hier. Dat houdt de beren vast uit de buurt vannacht!

Vanmiddag zijn we met de shuttlebus (die hier overigens veel minder frequent rijdt dan in Zion National Park helaas) naar Moro Rock geweest. Een fantastisch uitzichtpunt met een 360 gradenview over het gehele park. Dit kunnen we wel oprecht indrukwekkend noemen. De weg erheen was al even indrukwekkend, namelijk een 400 treden tellende trap... Bovenaan stonden de andere bikkels die naar boven waren gekomen en kwamen we Rick en Lisa tegen. Zij waren al enige tijd aan het wandelen en hadden de shuttlebus dus geskipt. We hebben even met ze staan praten en uiteindelijk van elkaar foto's gemaakt met de eigen toestellen. Want ja, zo gaat dat dus hier: je maakt een selfie en iemand anders vraagt dan of ze even een foto moeten maken en dit grijp je dan met beide handen aan. Of optie twee: je vraagt gewoon een voorbijganger even om een foto te maken....een stuk minder geklooi en net zo makkelijk! Op de terugweg zijn we bij Tunnel Log uitgestapt. Dit is een plek waar in 1937 een Sequoia boom is omgevallen en de weg blokkeerde. Toen is besloten om gewoon een gat in de boom te zagen en daar een tunnel van te maken zodat de weg weer in gebruik kon worden genomen. Het klinkt nu een stuk interessanter dan het er in werkelijkheid uitzag en de spijt van het uitstappen kwam toen bleek dat de eerste shuttlebus die na 15 minuten kwam vol bleek te zitten en we nog eens 15 minuten moesten wachten. Gelukkig waren wij niet de enige minder slimme toeristen en hebben we elkaar vermaakt met verhalen over onze verschillende komaf en plannen voor de komende dagen. Ook kwam er een gezellig stel aan wat al een aantal uren in het bos op zoek bleek te zijn naar de juite trail, maar de weg steeds kwijt waren. Nu waren ze het zat: het water was op en de weg gingen ze toch niet meer vinden, dus wilden ze graag naar de Lodge toe waar de shuttlebus heen ging....gezellig meewachten dus! Zij hadden op hun trip wel beren gezien en de foto's bewezen dat. Heel bijzonder om een klein beertje in een boom te zien hangen. Daarnaast waren zij nog langs een vuurtje gekomen. Het is in dit bos normaal dat er gecontroleerde vuurtjes worden aangestoken rondom een Sequoia boom, zodat alles er omheen verbrandt. De bodem die daarna ontstaat is uitermate geschikt voor de zaden van de Sequoia boom. 
Het volgende busje kwam eraan we zijn naar Crescent Maedow gereden waar een groene vlakte ligt met een schitterende lichtinval. Vervolgens ook nog even gestopt bij de Sherman Tree. Dit is de grootste/langste Sequoiaboom ter wereld!! Hij paste niet op de foto, maar de onderste helft is vastgelegd haha. 

In de avond hebben we lekker bij de tent gehangen en gekeken hoe de beestjes hier hun voedsel verzamelen. Chipmunks (een soort kleine variant van de eekhoorn) die de camping afstruinen naar achtergebleven voedselresten en volgeltjes die met een bek vol vliegjes weer vertrekken. Mooie natuur zoals we graag wilden. Ja het hotel was heerlijk de afgelopen twee dagen, maar dit is toch waar we voor kwamen!