Wie het langste in de auto kan zitten zonder in slaap te vallen ....

Wat hebben we een reis achter de rug! Vanmorgen, enigszins rustig, om 08.45u het ontbijt naar binnen gewerkt in het Bellagio Hotel. Wat overheerlijk en wat veel was dat! Rogier werkte 2,5 van de 3 pancakes naar binnen en ik kreeg een bord vol met yoghurt, cruesli en vers fruit. Genoeg om mee door te kunnen tot 15.00u 's middags, zo bleek later.

Onderweg naar Death Valley kwamen we door heel wat zandvlaktes, hier zagen we meerdere malen een kleine wervelwind van zand. Een apart gezicht om het zand zo uit de zien stuiven en over het land te zien gaan. We hebben een filmpje erbij gezet, maar je moet wel goed kijken (ongeveer in het midden van het beeld) om het te kunnen zien: succes!

Rond 12.00u zijn we aanbeland in Death Valley, de  enorm hete zoutvlakte in California. Hier konden we als eerste genieten van Dante's View, een punt vanaf waar je zowel het laagste als het hoogste punt van Death Valley kunt zien. Wat een machtig uitzicht hadden we daar, jammer dat de iphones in de auto lagen, want nu kunnen jullie dat niet zien in deze blog. Wachten op het fotoalbum dan maar ;-)
Na Dante's View zijn we doorgereden naar Zabriskie Point, waar jullie de foto's van kunnen bekijken. Hier was de temperatuur al aardig aan het oplopen en was het zo'n 95 F. We konden het woord 'oven' langzaamaan wel gaan gebruiken. In Death Valley wordt je aangeraden om in ieder geval een halve tank vol te hebben, want in het park zelf zijn geen tankstations. In Furnace Creek, een dorpje vlak voor het park kon je tanken voor belachelijk hoge bedragen, maargoed, we wilden geen risico nemen, dus toch nog een beetje erbij gedaan zodat we 3/4 tank hadden. Na het park kwamen dorpjes genoeg om goedkope benzine te scoren. 
Het laatste punt waar we kwamen was Badwater. Dit is het laagste punt van Death Valley en tevens de enorme zoutvlakte waar je aan denkt als je aan Death Valley denkt. Immens om daarop te lopen, zeker gezien de temperatuur hier 119 F (omgerekend naar celsius is dat 53,7 graden) was!! We vonden het een wonder dat we daar konden rondlopen zonder te zweten, maar kwamen er al gauw achter waarom: je zweet droogt gewoon op als het aan het uiteinde van je porie komt! Dus in de auto begon de ellende pas echt. We wisten niet dat het kon, maar het zweet kwam gewoon uit onze knieen (niet knieholtes...) gelopen!! Gelukkig waren we maar een minuut of 5 buiten geweest, dus de airco aangezet (niet te koud hoor, op iets van 36 graden celsius haha) zodat we langzaam konden wennen aan de 'kou' in de auto.

Gauw na dit spektakel zijn we gaan rijden richting Isabella Lake, een plaatsje met (de naam doet het al vermoeden) een meer, vlakbij Bakersfield. Dit meer trok ons wel na de hitte die we hadden doorstaan, dus hebben de TomTom om een camping gevraagd en zijn we vertrokken. De reis verliep voorspoedig, maar hoe dichter de bij Isabella Lake kwamen, hoe vreemder een deel van de lucht eruit ging zien. De speculaties in de auto begonnen: smog? vreemde lichtinval? fabriek? of toch een bosbrand? Hmm we wisten het niet, maar het antwoord liet niet al te lang op zich wachten. Vlakbij Isabella Lake was een bosbrand gestart in de middag en de rookpluimen werden steeds duidelijker naarmate we dichterbij kwamen. Onderweg allerlei firestations gepasseerd waar groepen brandweermannen een ware briefing kregen. Ook een hoop tegenliggers bleken brandweerauto's te zijn en later volgden de blushelikopter- en vliegtuigen. Bijzonder om van zo dochtbij mee te maken, maar gelukkig zorgde het niet voor een gevaar voor onszelf, al maakten we ons daar eerst wat ongerust over. 

In Isabella Lake bleken de campings ernstig primitief en waren er geen andere kampeerders te vinden. Wel was er lokale bevolking in grote getalen aan het vissen in het meer. We besloten om ondanks de enorme rit die we al achter de rug hadden, het was inmiddes al 17.00u dus we zaten aan de 7u rijden, toch door te rijden naar Bakersfield, 1,5uur verderop en hoopten daar op meer geluk. 
In Bakersfield aangekomen was er een camping, maar deze was helemaal tot aan de nok toe vol. De sheriffs die hier rondliepen hebben ons wat hotels genoemd en gaven aan dat de dichtsbijzijnde 'normale' camping zeker nog 1-2u rijden was en dat we dat misschien maar niet meer moesten doen. Dat leek ons inderdaad een goed idee en dus zijn we naar Bakersfield Downtown gereden en hebben in het Marriotthotel een kamer geboekt. Inmiddels was het 19.00u eer weer gesetteld waren en hadden we knorrende maagjes die we gevuld hebben bij een Mexicaans restaurant tegenover het hotel: wederom heerlijk gegeten, wat een geluk! Nu zijn we bekaf en gaan we een douche pakken en ons bed in. Morgen gaan we weer op tijd op pad naar Sequoia National Park en dan gaan we weer gewoon kamperen, zoals het bedoeld is.

Groetjes en tot blogs!